Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Mieści się w monumentalnym, śnieżnobiałym budynku, który architekturą nawiązuje do domów handlowych Centrum położonych po drugiej stronie ulicy. Obejrzysz w nim głównie prace z ostatnich kilkudziesięciu lat prezentowane w formie wystaw czasowych. Do 4 galerii o łącznej powierzchni 4,5 tys. km kw. wchodzi się po zygzakowatych schodach (nawiązujących do dawnej siedziby MSN w pawilonie Emilia). Na każdym z dwóch wystawowych pięter znajdziesz też pokoje z panoramicznymi oknami przez które można obserwować śródmiejskie życie.

Do zajmującego parter audytorium wejdziesz bez biletu. Możesz tu spotkać się ze znajomymi, wypić kawę, a przy okazji dowiedzieć się, co dzieje się na artystycznej scenie  w Polsce. Może akurat trafisz na performans czy debatę na ważny społecznie temat. Dobrą okazją, aby tu zajrzeć jest organizowany przez muzeum co roku darmowy festiwal „Warszawa w Budowie”.

Miłośników niezależnego, eksperymentalnego kina ucieszy wizyta w Kinomuzeum. Ulokowane w podziemiach oddzielonej od głównego gmachu wieży prezentuje  kino artystyczne, dokumenty, animacje, a także archiwalne zbiory filmowe muzeum.

Jako pierwsze w nowej, otwartej 25 października 2024 roku, siedzibie Muzeum prezentuje 9 wielkoskalowych prac, wśród nich „Kompozycję Monumentalną” Magdaleny Abakanowicz, 8-metrowej długości malowidło Karoliny Jabłońskiej „Słoiki 2024”, a także kontrowersyjną, socrealistyczną rzeźbę Aliny Szapocznikow zatytułowaną „Przyjaźń”.  która przez kilkadziesiąt lat stała w pobliskim Pałacu Kultury i Nauki. Niemniejsze wrażenie robią ważąca 900 kilogramów „Fasada” Moniki Sosnowskiej, instalacja chilijskiej poetki Cecili Vicuny „Krew lodowców”, rzeźba „Asfalt” Zhanny Kadyrovej, instalacje „Znikania” Sandry Mujingi,  i „Mobilizacja” Marieli Scafati, a także mural Kateryny Lisovienko namalowany specjalnie na otwarcie gmachu. Jeśli poczujesz klimat zaplanuj wizytę po otwarciu pierwszej pełnej wystawy w nowej siedzibie, zaplanowanym na 21 lutego 2025 roku. W przyszłości obejrzysz tu również monograficzne wystawy dwóch słynnych polskich artystów: absolwenta warszawskiej ASP – Edwarda Dwurnika,  malarza codzienności PRL, autora cyklu „Podróże autostopem” i własnej wersji „Bitwy pod Grunwaldem” oraz Marii Jaremy, której obrazy reprezentowały polską sztukę m.in. na Biennale w Wenecji i Biennale Sztuki Współczesnej w São Paulo.