Szlak przemysłowej Woli z przełomu XIX i XX wieku

Gazownia Warszawska to jeden z najlepiej zachowanych kompleksów architektury przemysłowej XIX i XX wieku, w którego skład wchodzą: budynki produkcyjne, dwa zbiorniki na gaz, wieża ciśnień, remiza strażacka, wozownia, a także budynki biurowe i mieszkalne. W dawnym budynku aparatowni i tłoczni gazu swoją siedzibę ma Muzeum Gazownictwa jednak obecnie spacerowicze nie mają doń wstępu – trwają prace remontowe tej części kompleksu. Zapowiada się, że będzie to zupełnie nowa atrakcja turystyczna dzielnicy.

Przez skwer Alojzego Pawełka docieramy do dwóch zbiorników gazu przy ulicy Prądzyńskiego. Wyższa rotunda powstała w 1888, niższa w 1900. Zbiorniki są unikatem na skalę europejską – podobne znajdują się tylko w Wiedniu.

Następnie przechodzimy ulicą Prądzyńskiego do kładki ponad torami kolejowymi i docieramy do dawnych zakładów Lilpop, Rau i Loewenstein z 1904. Fabryka ta słynęła m.in. z produkcji parowozów, tramwajów i samochodów. Przed wojną zakład zajmował ponad 22 hektary i zatrudniał 3500 osób. W czasie Powstania Warszawskiego, Niemcy wywieźli do Rzeszy wszystkie maszyny, urządzenia, dokumenty firmy oraz pracowników. Po wojnie zachowało się tylko kilka budynków, w których mieszczą się teraz lokale usługowe, biura i klub muzyczny.

Idąc dalej kładką nad Aleją Prymasa Tysiąclecia po skręceniu w lewo docieramy do ulicy Armatniej. Niepowtarzalny klimat tworzą tu ceglane domy osiedla pracowniczego Drogi Żelaznej Warszawsko-Kaliskiej z przełomu XIX i XX wieku. Do niedawna miejsce wyglądało jakby czas się tu zatrzymał, obecnie w okolicy rozbudowuje się nowoczesne osiedle.

Tuż za ostatnim domem znajdziecie ceglany wiadukt kolei Warszawsko-Kaliskiej z 1902. Jest on jedną z najstarszych w Warszawie budowli o konstrukcji żelbetowej.